Eκδόσειs Συμπαντικέs Διαδρομέs

Αγαπητή κυρία Μπεϊσεμπίνη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας το βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;

 

Καλημέρα και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνετε σε μένα και το βιβλίο μου μέσω αυτής της συνέντευξης. Το εκτιμώ! Καταρχάς αυτό που λέω πάντα είναι ότι κάθε βιβλίο είναι ένα ανεκτίμητο ταξίδι. Τα βιβλία φαντασίας είναι ακόμη καλύτερα -κατά τη γνώμη μου- καθώς πολλές είναι οι φορές που μας ταξιδεύουν σε κόσμους τους οποίους δεν θα δούμε ποτέ με τα μάτια μας, αλλά με τα μάτια της φαντασίας μας μπορούμε! Στο βιβλίο «Ανήκουμε στους νεκρούς» έμμεσα υπάρχει αυτός ο ξεχωριστός κόσμος, κάτι που είναι παντού και πουθενά ταυτόχρονα, στην πόλη ή το χωριό που μένει ο καθένας και σε μέρη που δεν θα βρεθεί ποτέ. Το βιβλίο προσφέρει άμεσο ερωτισμό, ταξίδι στην εξοχή και κάτι που μάλλον θα μας λείψει φέτος, που είναι η ατμόσφαιρα των καλοκαιρινών συναυλιών.  

​

Ο τίτλος του βιβλίου είναι από μετάφραση της αγγλικής φράσης/τίτλου τραγουδιού «We belong to the dead» των «Nightstalker» που είναι ελληνικό συγκρότημα, ενώ κάνει καριέρα και στο εξωτερικό. Πέρυσι το καλοκαίρι είχαν παραστεί σε αρκετά μέρη της Ελλάδας για τις λάιβ συναυλίες τους, ώστε να τους απολαύσει το φανατικό κοινό τους. Μεγάλη επιρροή στο βιβλίο είχαν και οι ήχοι των «Villagers of Ioannina city» που απογείωναν τη φαντασία μου.

Πιστεύω πως οι λάτρεις των βρικολάκων θα το αγαπήσουν, καθώς τους παρουσιάζεται η ευκαιρία να δουν άλλη μια ιστορία με τα αγαπημένα αυτά πλάσματα στην κλασική, άγρια, ερωτική μορφή τους. Το βιβλίο είναι μικρό και όσοι το έχουν πιάσει στα χέρια τους μέχρι τώρα, δεν κατάφεραν να το αφήσουν πριν το τελειώσουν. 

 

 

 

 

Επιλέξετε ένα ή δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.

 

Να νιώθεις ολόκληρο το κορμί σου να δονείται από τον ήχο που βγάζουν τα τεράστια ηχεία, και μέσα σου να κυλάει μια ικανοποιητική ποσότητα αλκοόλ, ενώ το σώμα του αγαπημένου σου είναι κολλημένο πάνω στο δικό σου όπως χάνεσαι κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου και σε άλλο επίπεδο της αδίστακτης, γλυκιάς κόλασης, που δεν είναι δα και μακριά από τον παράδεισο… Τότε, είναι η καταλληλότερη ώρα να απομνημονεύσεις κάθε στιγμή, σε βαθμό να μείνει η ανάμνηση ανεξίτηλα χαραγμένη μέσα σε έναν ξεχωριστό χώρο του νου για πάντα.

 

Η φαντασίωση ενσαρκώνεται, γίνεται μια αληθινή στιγμή ανάμεσα στο άπειρο των πιθανοτήτων. Στέκεσαι πίσω από το πλήθος μέσα στη δική του αγκαλιά και ουρλιάζεις… «We belong to the dead».

 

«Κάθε ιστορία έχει ένα βάρος. Κάθε αλήθεια μπορεί να στιγματίσει μια ψυχή. Είσαι έτοιμη να υποστείς το βάρος της αληθινής μου ιστορίας και να κουβαλάς αυτό το μυστικό για το υπόλοιπο της ζωής σου;» με ρώτησε με την ανατριχιαστική βραχνή φωνή του.

 

Αν πριν είχα νιώσει μια μικρή αδυναμία που θα μου στερούσε την ισορροπία, τώρα είχα παραλύσει από φόβο. Κάθε κομμάτι επαναστάτριας πέθανε μέσα μου εκείνη τη μέρα και ώρα. Ήξερα πως είχε έρθει το τέλος μου και ο διάβολος αυτοπροσώπως να πάρει την ψυχή μου.

 

 

 

 

 

Ένα σίγουρα μεγάλο ερώτημα για κάθε αναγνώστη που λατρεύει έναν συγγραφέα είναι πως θα είναι σαν απλός άνθρωπος, τι συνήθειες θα έχει. Τι τρώει, τι μουσική του αρέσει, που ταξίδεψε και πολλά άλλα πράγματα.

Θα προσπαθήσω να κάνω απλή αλλά αναγκαστικά και περίπλοκη ταυτόχρονα την ερώτηση.

Πείτε μας πού θα θέλατε να ταξιδέψτε για να απαγγείλετε κάποιο κείμενο σας και όταν θα το κάνατε αυτό, τι μουσική θα θέλατε να ακούγεται, τι ποτό να γεμίζει το ποτήρι μπροστά σας και ποια αγαπημένη νοστιμιά να σας περιμένει στο πιάτο σας;

 

Δεν ξέρω αν θα ήθελα να απαγγείλω κάποιο κείμενό μου, τείνει να με πιάνουν εύκολα οι ντροπές, ιδίως όταν πρόκειται να παρουσιάσω κάτι που έχω δημιουργήσει, είτε είναι κείμενο είτε είναι πίνακας. Σαν μια φαντασίωση όμως θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε από τα αρχαία θέατρα στην υπέροχη χώρα μας, με ένα ποτήρι ροζέ σαμπάνιας και ένα πιάτο με διάφορες ποικιλίες σταφυλιών να βρίσκεται σε ένα μικρό τραπεζάκι πλάι μου. Πίσω μου ένα φεγγάρι που θα κάνει τη νύχτα μέρα και ένα βιολί να βιάζει τη σιωπή της νύχτας. 

 

 

 

 

Κάτι ευχάριστο, όμορφο και γλυκό που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας; Μέσα σε αυτόν τον σκληρό, βίαιο και απάνθρωπο κόσμο και μέσα σε αυτή την απρόσωπη κοινωνία υπάρχει κάτι που σας κρατάει, που σας δίνει δύναμη;

Ίσως το όνειρο να γράψετε κάτι καινούργιο, να ζωγραφίσετε στην άμμο του χρόνου, ένα καινούργιο όνειρο, ένα καινούργιο μύθο;  

 

Το κακό με μένα είναι ότι πάντα έχω ένα όνειρο, υπερβολικά αισιόδοξο για να είναι πραγματικό για  να ανταποκρίνεται στο «σήμερα». Ωστόσο έχω δει πολλά από αυτά τα τρελά όνειρά μου να πραγματοποιούνται ακόμη και όταν όλα τα ρεαλιστικά στοιχεία ήταν εναντίον μου. Και πολλές φορές η πίστη στο τρελό όνειρό μου μού έδωσε δύναμη για να συνεχίζω να ζω. Έτσι, δεν εγκαταλείπω τα όνειρά μου και συνεχίζω να κάνω όνειρα τρελά!

 

 

 

 

Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που πραγματικά ούτε οι συγγραφείς της επιστημονικής φαντασίας δεν τις είχαν φανταστεί. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.

Εσείς πώς ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει η ανθρωπότητα πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;

 

Προσωπικά απολαμβάνω πάντα τον χρόνο που περνάω στο σπίτι μου, δεν μένω ποτέ δίχως κάποια ασχολία, έτσι η ετικέτα «μείνετε σπίτι» δεν ήταν κάτι δυσάρεστο για μένα. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί πως μπορεί τα πράγματα να εξακολουθήσουν να είναι δύσκολα για το οικονομικό θέμα που έχει προκύψει και δεν έχει επιλυθεί ακόμη, μιας και πολλές επιχειρήσεις δεν έχουν ανοίξει ακόμη και τα μέτρα για την πρόληψη από την καραντίνα θα εξακολουθούν να επηρεάζουν την οικονομική κατάσταση σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η λογοτεχνία πάντα δίνει ελπίδα, κάθε βιβλίο σε κάνει πιο σοφό, κάθε βιβλίο φαντασίας σε κάνει πιο ανθεκτικό, σου μαθαίνει πολλές φορές να επιβιώνεις όταν πριν από αυτό δεν σε έχει διδάξει κανένας άλλος. Με αυτό που περάσαμε και περνάμε ακόμη, πολλά σενάρια επιστημονικής φαντασίας πέρασαν μέσα από τις αναμνήσεις και πολλοί τίτλοι φάνταζαν σαν φωτεινές επιγραφές. Ήταν μια καλή προετοιμασία για το τί μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε και στην πραγματικότητα. Υπάρχουν επίσης έργα κλασικής φανταστικής λογοτεχνίας που αναφέρουν μια κατάσταση, ίδια με αυτήν που ζούμε. Χαρακτηριστικά να γράφει: «Τον ανάγκασαν να πληρώσει πρόστιμο επειδή περπατούσε έξω στο δρόμο με τα πόδια…» μου διαφεύγει τώρα ο τίτλος του βιβλίου και το όνομα του συγγραφέα, αλλά η φράση έμεινε. Οι συγγραφείς της φανταστικής λογοτεχνίας έχουν τη δύναμη να προβλέψουν μελλοντικές καταστάσεις που θα γίνουν πραγματικότητα. Αυτό βέβαια είναι λίγο τρομοκρατικό, ωστόσο αν κοιτάξουμε το παρελθόν θα δούμε πως και αυτά που έζησαν οι πρόγονοί μας δεν ήταν λιγότερο τρομακτικά σε γενικές γραμμές. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι, ώστε να προσαρμόζεται και να συνεχίζει να επιβιώνει και όπως πρέπει να γνωρίζει την ιστορία του, έτσι διαβάζοντας φανταστική λογοτεχνία είναι πιο έτοιμος από κάθε άλλον που δεν το κάνει! Συν των άλλων κάνει ένα φανταστικό ταξίδι στον χωροχρόνο… ανεκτίμητο!

 

 

 

 

Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

​

Στηρίξτε Έλληνες συγγραφείς, Έλληνες ηθοποιούς και τραγουδιστές, Έλληνες καλλιτέχνες! Πραγματικά το έχουν ανάγκη! Γενικά στηρίξτε την ελληνική αγορά! Και κάτι τελευταίο: Keep calm and read fiction books!