top of page

Η λογοτεχνία στα χρόνια της πανδημίας

ΜΕ ΤΟΝ Ντίνο Τανίτη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

46503394_1120916301392332_41238075063150

Ο σκοπός αυτού του Project είναι να δώσουμε συντονισμένα την εικόνα τους στην κοινωνία και να προβάλουμε τη φωνή των σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων, όλων αυτών που βρήκαν φωνή και στέγη τα δέκα πέντε τελευταία χρόνια στις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, τονίζοντας παράλληλα με το συγγραφικό τους έργο και τη δυναμική της λογοτεχνίας σαν σύμβολο ελπίδας, και γιατί όχι λύτρωσης και απελευθέρωσης, στα δύσκολα χρόνια της πανδημίας που ζούμε.

Αγαπητέ κύριε Τανίτη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν δύο βιβλία σας από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορούν να προσθέσουν τα δικά σας βιβλία; Για ποιο λόγο κάποιος να τα επιλέξει για να τα διαβάσει;

 

Την εποχή αυτή, άνοιξη του 2020 που κοντεύουν να συμπληρωθούν δυο χρόνια συνεργασίας με τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» υπάρχουνε 3 δικά μου βιβλία στην αγορά. Εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους!

Το κοινωνικό μυθιστόρημα «ΝΩΡΙΣ ΕΦΥΓΕΣ, ΘΕΙΕ» που είναι μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, με ελάχιστη μυθοπλασία. Βασισμένη σε επιλεγμένα άτομα από το σόι μου και δυνατές αναμνήσεις από τα παιδικά/εφηβικά μου χρόνια, δείχνει πως ακόμη και κάποιοι απλοί άνθρωποι της εποχής τους, που δεν επιδίωξαν συνειδητά να πρωταγωνιστήσουν πουθενά, έχουν κάτι να πούνε για τη ζωή και πριν φύγουν για το επέκεινα, άφησαν κι αυτοί το χνάρι τους πάνω στη Γη.

Το cyberpunk novel «ΣΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ» που αναφέρεται στην αρχική δημιουργία, τη λειτουργία και τις συνθήκες ζωής σε μια τεράστια και πολυάνθρωπη φανταστική Πόλη του αύριο. Ενός «αύριο» που μπορεί να μην απέχει τόσο πολύ από το παρόν για την ανθρωπότητα.

Το vampire erotica novel «ΣΕΧΡΑΜΕΝΑΝΤ: Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΚΟΛΑΣΤΗ» με θέμα ένα αιώνια περιπλανώμενο θηλυκό βαμπίρ βρίσκεται προσωρινά στον σημερινό κόσμο με την μορφή μιας εντυπωσιακής νέας γυναίκας, όπου αναστατώνει απότομα και μοιραία τις ζωές δυο ξεχωριστών αντρών, με τελείως διαφορετικό τρόπο για τον καθένα.

Τα τελευταία, αν και ανήκουν στη «λογοτεχνία του φανταστικού» περιγράφουν ανθρώπινους χαρακτήρες που βλέπω να υπάρχουνε τριγύρω, δεν είναι αποκομμένα από την πραγματική ζωή των ανθρώπων. Ο αναγνώστης/τρια διαβάζοντάς τα, μπορεί να διαπιστώσει γνώριμες, ακόμη και δικές του/της αντιδράσεις, προθέσεις, σκέψεις, βιώματα, πέρα από μια ενδιαφέρουσα και δυνατή ιστορία – πλαίσιο στο καθένα.

Επιπλέον ισχύουν και τα τετριμμένα για τους βιβλιόφιλους, όπως ότι με ένα βιβλίο ξεχνιέται, μαθαίνει καινούρια πράγματα για τον κόσμο, δραπετεύει από την ρουτίνα της καθημερινότητας, πλανάται η φαντασία, γνωρίζει πράγματα που αγνοεί, επανεξετάζει θεωρίες και πιστεύω, βρίσκει κάποιες απαντήσεις, κλπ.

 

 

 

Επιλέξετε ένα ή δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα βιβλία, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τους κόσμους των βιβλίων σας.

 

 

Παραθέτω αυτούσια ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από το καθένα, με τη σειρά που τα περιέγραψα παραπάνω, όπως ακριβώς είναι στα βιβλία:

 

1.

«Δεν είχε σκοπό να σπουδάσει παραπέρα από τη Γαλλική σχολή, αρκετά με τα γράμματα που δεν τα έπαιρνε κιόλας, όπως άλλες συμμαθήτριές της που αργότερα ξετέλεψαν δασκάλες ή καθηγήτριες. Εκείνο που γνώριζε από μικρή ήταν πως οι γονείς της δεν νοιάζονταν για ανώτερες σπουδές και δεν την πίεζαν, είχανε όνειρο για αυτήν έναν καλό γάμο… Όχι βέβαια με τον Σταύρο, που την ύπαρξη του αγνοούσαν ακόμη οι δικοί της, μα με κάποιο τακτοποιημένο νέο της τάξης τους, έναν έτοιμο γιατρό, δικηγόρο, πολιτικό μηχανικό (κι όχι μηχανολόγο ή χημικό), κάποιο ανώτερο τραπεζικό στέλεχος ή έστω έναν επιτυχημένο έμπορο.

Αυτόν τον γαμπρό ονειρεύονταν μιας που δεν είχαν γιο – κληρονόμο και συνεχιστή της μέσης αστικής οικογένειάς τους. Για να της κάνουν της κόρης ένα πλούσιο γάμο να ευτυχήσει. Να μην έχουνε σαν ζευγάρι συνεχώς τη ανάγκη χρημάτων, να έχουνε από την αρχή μια οικονομική άνεση, που μαζί με την δική της προίκα θα τους επέτρεπε να ζούνε καλά και έτσι όπως θέλουν, χωρίς την γκρίνια που φέρνει η φτώχεια και η ανέχεια. Καμιά σχέση ο ιδανικός υποψήφιος στο νου τους με τον φτωχό εργάτη των Ταμπακαριών Σταύρο που μύριζε τη μυρωδιά τους κολλημένη στο δέρμα του, μα που ήθελε τόσο πολύ η Τασία, εν αγνοία τους. Ένοιωθε τόσο άνετα και σίγουρα δίπλα του, όπως κανείς μαλθακός μπούλης από τους παραπάνω δεν θα την έκανε να νιώσει ποτέ…

Σαν καλομαθημένη που ήταν η Τασία, όμως, έκανε τελικά το δικό της: Του ζήτησε να την κλέψει και να φύγουν μακριά από το σπίτι της. Μια δόση ρομαντισμού; Ξεροκεφαλιά; Δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι υπάρχει στο μυαλό μιας γυναίκας. Που ήξερε πως στο τέλος έπαιρνε πάντα αυτό που ήθελε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από μικρή σαν μοναχοκόρη που ήταν. Και τώρα ήταν η ώρα να αρπάξει τη μοναδική ευκαιρία για μια έντονη συγκίνηση. Τέτοια που λίγες κοπέλες κατορθώνουν να βιώσουν, όταν είναι τα νιάτα τους ανθισμένα. Αν δεν την έκλεβε εδώ και τώρα που ήταν νέα κι όμορφη ένας τέτοιος άντρας αληθινός, πότε, που και ποιος άλλος θα περίμενε να βρεθεί και να είναι ικανός να το πράξει;

 Όσο οι δικοί της έκαναν τα μύχια σχέδιά τους, τους πρόλαβε αυτή με το δικό της που σκάρωσαν αστραπιαία μαζί με τον αγαπημένο της. Έτσι, ένα καθορισμένο βράδυ πολύ αργά, την ώρα που οι γονείς της κοιμόταν βαθειά, ήρθε ο Σταύρος με μια κούρσα δημοσίας χρήσης με οδηγό αγκαζέ, βγήκε από την πόρτα σαν κυρία με την βαλίτσα της που είχε ετοιμάσει από καιρό, πήρε μαζί και τα κοσμήματα της μάνας της και το σκάσανε…»

 

2.

Για διάφορους λόγους, ο καθένας σχεδόν και με τους δικούς του, κάμποσοι άνθρωποι επιλέγουν να μην αφομοιωθούν με τους «Συμβιβασμένους», να μην γίνουν μέρος της Πόλης. Του «φωτεινού» κέντρου της τουλάχιστον, που με το σύστημα των «Οικονομικών Μονάδων» αποτελεί άβατο για αυτούς. Άνθρωποι που βρέθηκαν στα κάτω της ζωής απότομα, άνθρωποι μπερδεμένοι με τα πιστεύω και τα θέλω τους, άνθρωποι χωρίς διάθεση για εργασία, χωρίς οικογένεια, χωρίς ορατή προοπτική, είναι χαμένοι άνθρωποι, που εντέλει καταλήγουν από μόνοι τους να ζουν εκτός κοινωνίας της Πόλης. Η κοινωνία προσδίδει στο άτομο ταυτότητα. Γνωρίζει επομένως ο κάθε άνθρωπος το πού ανήκει και θέτει τα δικά του όρια. Όρια μέσα στα οποία μπορεί και κινείται, μπορεί και δημιουργεί. Αυτή η κίνηση είναι που δίνει ζωή σε οτιδήποτε υπάρχει. Που σαν όρια περιορίζουν επίσης την ελευθερία του ανήσυχου ατόμου που δεν αρκείται μόνο σε μια δεδομένη ταυτότητα και μια θέση εργασίας, μα διψά για την αναζήτηση των πέρα από τα όρια ανεξερεύνητων δυνατοτήτων του.

 

Αυτοί έχουν χαρακτηριστεί ως «Δυσπροσάρμοστοι» από τους εντός της Πόλης, κανείς από τους οποίους δεν θέλει ούτε επιθυμεί να συναντηθεί με κάποιον τέτοιο. Μια συνάντηση που μπορεί να αποβεί ακόμη και μοιραία για τον καλομαθημένο που στην Πόλη δεν έχει μάθει στην βία και την απόκτηση με το ζόρι. Ξαναγυρίζει στα πρώτα στάδια της εξέλιξης του ο άνθρωπος, στην αναζήτηση τροφής ή την καλλιέργειά της. Ο ανθρωπισμός και η κατανόηση στον άλλον περισσεύει, είναι επόμενης προτεραιότητας ανάγκη, με πρώτη την επιβίωση. Και ο εξαθλιωμένος αν δεν ικανοποιηθεί μία ανάγκη, δεν μπορεί να πάει στην επόμενη.

 

Γιατί στον κάτω κόσμο επιβιώνουν μόνο όσοι διαθέτουν πολλά κιλά κότσια και γροθιά σιδερένια κι έτοιμη να συντρίψει. Μόνο οι ισχυροί τα καταφέρνουν, ζούνε όπως θέλουν κι επιβάλλονται στους υπόλοιπους χωρίς έλεος. Η βία εδώ παραέξω στον παράλληλο αντίποδα της Πόλης, είναι καθεστώς και κύριο γνώρισμά του. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα όλα μπορούν να αναστραφούν από ένα εγκληματικό στοιχείο που θέλει να πάρει κάτι που έχει κάποιος/α. Δεν τους νοιάζει εάν είναι μητέρα, δεν τους νοιάζει εάν είναι πατέρας, εάν είναι παιδί κάποιου. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να πάρουν αυτό που χρειάζονται. Όποιος βρίσκει, αποκτά, φτιάχνει ή κλέβει ακόμη κάτι που μπορεί να έχει κάποια αξία για άλλους, γίνεται αυτομάτως στόχος. Όλων εκείνων που θέλουν και χρειάζονται αυτό που έχει».

 

3.

«Οι ανακρίσεις του φυλακισμένου Ζανίνο έγιναν πιο επίμονες, ήταν ο μόνος που μπορούσε να δώσει εξηγήσεις για το πως, πότε, γιατί και τι ακριβώς έγινε στο κότερο και μεταξύ τους την τελευταία φορά πριν εξαφανιστούν. Δεν πίστευε κανείς αυτά που συνέχεια έλεγε:

«Εκείνη φταίει για όλα. Είναι βαμπίρ. Με ανάγκαζε με τον τρόπο της να την υπακούω, δεν ήξερα τι έκανα, με τύφλωσε με πάθος και υποσχέσεις...»

 

Οι ανακριτές δεν τον πίστευαν, όμως τα τηλεοπτικά κανάλια και όλες οι εφημερίδες από τις πιο σοβαρές μέχρι τις πιο κουτσομπολίστικες, βρήκαν πολύ βολικό για πάρτη τους το θέμα. Το αναπαρήγαγαν συνέχεια, με ολοσέλιδες αναλύσεις, σκληρές φωτογραφίες οι περισσότερες από αρχεία παλαιότερων υποθέσεων, αμέτρητες ώρες τηλεοπτικών εκπομπών, πιπεράτα σχόλια, αναφορές στο παρελθόν σε παρόμοια συμβάντα κι ό,τι άλλο μπορούσαν να βρούνε οι παραγωγοί, οι ρεπόρτερ, οι παρουσιαστές και οι συνήθεις αργόσχολοι που έφερναν στα πάνελ. Είχε πολύ καιρό να ξεσπάσει τέτοιο σκάνδαλο στον τόπο, που είχε ότι τραβά το ενδιαφέρον του κοινού: Πλούσιους νέους ανέμελους καλοπερασάκηδες, πολλά λεφτά να σκορπίζονται στον βρόντο, ακόλαστες νυχτερινές εξαλλοσύνες, μοιραία γυναίκα, εγκλήματα, πολύ σεξ, διαστροφή, αίμα, μυστήριο, απαγωγές μικρών παιδιών για θυσίες, μπουλούκια γύφτων που ούρλιαζαν ομαδικώς και καταριούνταν για το δολοφονημένο μέλος της ράτσας τους, τελετές που παρέπεμπαν σε σατανισμό & μαύρη μαγεία, πάθη κι αποπλανήσεις, ντετέκτιβ και μια παραδειγματική τιμωρία στο τελείωμα του ρεαλιστικού αυτού σήριαλ που θα επέρχετο ως νέμεση να λυτρώσει, να σκεπάσει τα πάντα, να δώσει ένα τέλος και να επανέλθει η πρότερη καθεστηκυία τάξη και η προβλέψιμη καθημερινότητα.

 

Όλα τα παραπάνω βέβαια είχαν επίκεντρο και σημείο αναφοράς τον Ζανίνο και το οικογενειακό του βαρύ όνομα. Τον άσωτο γιο του πλούσιου πατέρα που μπλέχτηκε σε αυτή τη δίνη γεγονότων κάνοντας το κέφι του με τα εύκολα λεφτά που διέθετε. Και «ποιος ξέρει πως να τα απόκτησε η οικογένεια» που ήταν έτοιμο να βγει από τα χείλη όλων των παρακολουθούντων το παραπάνω γαϊτανάκι αποκαλύψεων, υποθέσεων, κουτσομπολιών».

 

 

 

 

Ένα σίγουρα μεγάλο ερώτημα για κάθε αναγνώστη που λατρεύει έναν συγγραφέα είναι πως θα είναι σαν απλός άνθρωπος, τι συνήθειες θα έχει. Τι τρώει, τι μουσική του αρέσει, που ταξίδεψε και πολλά άλλα πράγματα. Θα προσπαθήσω να κάνω απλή αλλά αναγκαστικά και περίπλοκη ταυτόχρονα την ερώτηση.

Πείτε μας που θα θέλατε να ταξιδέψτε για να απαγγείλετε κάποιο κείμενο σας και όταν θα το κάνατε αυτό, τι μουσική θα θέλατε να ακούγεται, τι ποτό να γεμίζει το ποτήρι μπροστά σας και ποια αγαπημένη νοστιμιά να σας περιμένει στο πιάτο σας;

 

Ανά την Ελλάδα, να πω αρχικά μερικά πράγματα για τα βιβλία μου, πολύ λίγα και να αφήσω τους αναγνώστες να τα ανακαλύψουν μόνοι τους, να τα αγγίξουν, να τα ξεφυλλίσουν, να διαβάσουν αυτοί στους υπόλοιπους κάτι από μια τυχαία σελίδα που τους τράβηξε το ενδιαφέρον εκείνη τη στιγμή. Έτσι κάνω σε κάθε εκδήλωση που παρίσταμαι. Όσο γίνεται αυτό, θα ήθελα να έχω ένα τοπικό ποτό σε μικρό ποτηράκι αφού δεν πίνω ιδιαίτερα, και μετά με άνεση χρόνου, κάμποσα πιάτα με φαγητά όπως τα φτιάχνουν αυτοί εκεί, στον τόπο τους. Που θα τα τιμήσω όλα όπως τους αξίζει, αφού τρώγω τα πάντα και δεν ξέρω, ούτε θέλω να μαγειρεύω!

Και στον υπόλοιπο κόσμο θα επεκταθώ, όταν ανακαλύψουν και γνωρίσουν τα έργα μου, με τον ίδιο προσωπικό μου τρόπο πάντα…

 

 

 

Κάτι ευχάριστο, όμορφο και γλυκό που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας; Μέσα σε αυτόν τον σκληρό, βίαιο και απάνθρωπο κόσμο και μέσα σε αυτή την απρόσωπη κοινωνία υπάρχει κάτι που σας κρατάει, που σας δίνει δύναμη;

Ίσως το όνειρο να γράψετε κάτι καινούργιο, να ζωγραφίσετε στην άμμο του χρόνου, ένα καινούργιο όνειρο, ένα καινούργιο μύθο;

 

 

 

Η ζωή μας όπως κι αν τη ζούμε, είναι κάτι που δεν θα βιώσουμε ποτέ ξανά έτσι ακριβώς. Κάθε στιγμή μας είναι μια μοναδική εμπειρία. Όμορφη, άσχημη, ξεχωριστή, δεν έχει σημασία, δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα. Γι’ αυτό να ζούμε κάθε λεπτό σαν κάτι που δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ. Σαν κάτι να θυμίζει πως όλα τα καλά ή τα κακά είναι παροδικά, αφήνοντας πίσω σοφία και ωρίμανση. Τώρα αν έχουμε κάποιο ιδιαίτερο προσόν, ένα ταλέντο, θέληση και διάθεση, ας το αξιοποιήσουμε να αφήσουμε πίσω το δικό μας αποτύπωμα στο πέρασμα μας από τη ζωή στη Γη. Έχουμε στη διάθεση μας για αυτό το σκοπό, όλο τον ανθρώπινο χρόνο!

 

Προσωπικά έχω σκοπό μελλοντικά, ανάμεσα στα έργα φαντασίας που θα εμπνευστώ, θα σκεφτώ και θα γράψω τα επόμενα χρόνια, να προσθέσω δυο ακόμη ρεαλιστικά έργα που θέλω, βγαλμένα από την πραγματική ζωή. Τα οποία μαζί με το «ΝΩΡΙΣ ΕΦΥΓΕΣ, ΘΕΙΕ», αποτελούν μια τριλογία με πολλά στοιχεία από τη ζωή του συγγραφέα.

 

Το «ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ» που θα αναφέρεται στις πολλές διαδοχικές προσπάθειες ενός νέου ανθρώπου να αποκατασταθεί οικονομικά κι επαγγελματικά. Διανθισμένο με αρκετές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που συνάντησε στη διαδρομή του προς την αναζήτηση του χρήματος.

 

Και τρίτο στη σειρά το «ΕΡΩΤΟ(Σ)ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ» που θα αναφέρεται στις ερωτικές ανησυχίες, τις σεξουαλικές αναζητήσεις και τις διάφορες Ερωτο(ς)περιπέτειες ενός ξεχωριστού άντρα. Από τα πρώτα εφηβικά του χρόνια μέχρι να περάσει την μέση ηλικία, στην πορεία του προς την αναζήτηση του ιδανικού έρωτα, εκείνου που θα τον συναρπάσει και θα έρθει να συμπληρώσει αρμονικά την κατά βάθος μοναχική ζωή του.

Παράλληλα, έχοντας τα μάτια ανοιχτά και στενή επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον, παρατηρεί τις αντίστοιχες προσπάθειες μερικών άλλων κοντινών του προσώπων και την έκβαση που καταλήγουν να έχουν οι δικές τους ερωτικές αναζητήσεις.

 

 

 

 

Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που πραγματικά ούτε οι συγγραφείς της επιστημονικής φαντασίας δεν τις είχαν φανταστεί. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.

Εσείς πώς ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει η ανθρωπότητα πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματά τους;

 

 

Μας έπιασε στον ύπνο η πανδημία ανθρώπους και χώρες με την αρχή του χρόνου και μας έκλεισε μέσα ως πρώτη εφικτή λύση αντιμετώπισης της εξάπλωσής της. Κι εγώ σαν όλους παραμένω αναγκαστικά στο σπίτι, μα όχι μοιρολατρικά και σε απραγία.

Επειδή από μικρός ήμουν και πάντα θα είμαι ιδιαίτερα οργανωτικός σαν άτομο, έφτιαξα έτσι την καθημερινότητά μου στην κλεισούρα του σπιτιού μου, ώστε να μη στερηθώ όσα κάνω κι όσα θέλω, όσο δεν μπορώ να πορίσω όξω.

Αν θέλετε να ξέρετε πώς, κυκλοφορεί δωρεάν με το ηλεκτρονικό funzine «Voice of resistance: Τα χρονικά του κορονοιού», το μικρό διήγημα «Ζωντανός στην πανδημία» που περιγράφει γλαφυρά την προσωπική ζωή του Ντίνου Τανίτη εντός του σπιτιού, τις καθημερινές του συνήθειες, τα χόμπι, τη διάθεση και τις ελπίδες του. Ως ανάγνωσμα, ψυχαγωγία, παράδειγμα ατομικής οργάνωσης, κουτσομπολιό της κλειδαρότρυπας ή απλά για να περάσει η ώρα, αναζητήστε το!

 

Έχοντας άπλετο χρόνο κι ελάχιστες μετακινήσεις, εμπνεύστηκα από την επικαιρότητα που μου πρόσφερε υλικό σε αφθονία κάθε μέρα κι έγραψα σε χρόνο ρεκόρ το 4ο μου βιβλίο «NRWGOU Virus - ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» ένα θρίλερ βιολογικού τρόμου. Αυτό που ζούμε στην πιο extreme εκδοχή του, ώστε να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις... Φανταστικό και ρεαλιστικό ταυτόχρονα. Που κάποιες περιγραφές από τις σελίδες του, μπορεί να είναι η αυριανή πραγματικότητα μας, αν το θελήσουν τα οργανωμένα συμφέροντα με ισχύ και εξουσίες.

Θα κυκλοφορήσει από τις «Συμπαντικές Διαδρομές» όταν κι όποτε τελειώσει ο τωρινός μας εφιάλτης...

 

Ειδικά για τη λογοτεχνία του φανταστικού, ουδείς γνωρίζει εκ των προτέρων πότε και πού θα συναντηθεί η πηγαία έμπνευση και η αχαλίνωτη φαντασία ενός συγγραφέα την ώρα που γράφει, με τις εξελίξεις της πραγματικότητας αργά ή γρήγορα.

Ή ακόμη πόσες και ποιες από τις ιδέες/περιγραφές που διάβασαν κι έμαθαν στο έργο ενός συγγραφέα κάποιοι αναγνώστες του, θα τις κάνουν πραγματικότητα όταν είναι σε θέση να το πράξουν, πχ αν τους δοθεί αργότερα μια θέση εξουσίας, ή λήψης αποφάσεων, ή δυνατότητα σχεδιασμού των πραγμάτων, ή επηρεασμού της κοινής γνώμης, κλπ. Παραδείγματα προφητικών συλλήψεων επιστημονικής φαντασίας ο Ιούλιος Βερν, ο Χ. Τζ. Γουέλς , ο Τζωρτζ Όργουελ, κ.α. που τώρα αγνοούμε την επίδρασή τους...

 

 

Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

 

 

Αγοράστε βιβλία, τα δικά μου κι άλλα, όσα προσελκύσουν το μάτι και το ενδιαφέρον σας. Γι’ αυτό βγαίνουν στα βιβλιοπωλεία, φυσικά και ηλεκτρονικά, γι’ αυτό ασχολούνται επαγγελματίες σε κάθε στάδιο δημιουργίας και προώθησης. Υπάρχουνε βιβλία για όλα τα γούστα κι όλα τα πορτοφόλια εκεί έξω, σας περιμένουν να τα εντοπίσετε.

Ας πιείτε έναν ψευτοφραπέ, μια μπύρα, ένα ποτήρι ποτό λιγότερο, αν πρόκειται να μάθετε κάτι παραπάνω, να γνωρίσετε κάτι περισσότερο, να ερευνήσετε πράγματα και νοήματα που δεν έχετε φανταστεί. Ας μην πάτε μια μέρα στο μπαρ και την καφετέρια, ας κάνετε ένα ξενύχτι και μια ασωτία λιγότερα, δεν πρόκειται να πάνε πουθενά, εκεί στο ίδιο γνωστό τους μέρος θα είναι κι αύριο, να σας περιμένουν ορθάνοιχτα.

Γράψτε τα δικά σας κείμενα, εκφραστείτε ελεύθερα, πείτε άφοβα αυτά που θέλετε, προβάλλετε τη μοναδικότητά σας. Και τολμήστε να τα κυκλοφορήσετε. Κανένας δεν πρόκειται να σας ανακαλύψει και να σας γνωρίσει αν τα κρατάτε στο συρτάρι, μόνο για τον εαυτό σας. Κι αν δεν βρίσκετε έμπνευση γύρω σας, στραφείτε μέσα σας. Κανείς δεν ξέρει και δεν θα περιγράψει καλύτερα τη δική σας ζωή, από εσάς...

 

Αν βάλετε το όνομά μου στη μηχανή αναζήτησης google, θα σας πάει με ένα κλικ στο προσωπικό μου site, που μπορείτε να εξερευνήσετε με την ησυχία σας, να μάθετε τα νεώτερά μου, να διαβάσετε κάποια επιλεγμένα αποσπάσματα από τα έργα μου και να επικοινωνήσετε μαζί μου.

Καλή αντάμωση από κοντά σε κάποιο φεστιβάλ «Όψεις του Φανταστικού».

Μέχρι τότε να περνάτε όπως θέλετε, να φροντίζετε τον εαυτό σας, να σκέφτεστε μεγαλόπνοα, να κυνηγάτε τα όνειρά σας και να είστε όλο και καλύτερα!

Νωρίς έφυγες, θείε - web.jpg
Τανίτης-Μαστοράκης-Εξώφυλλο-2019-ΣΔ.jpg
Τανίτης-Μαστοράκης-Εξώφυλλο-Vampire-Erot
bottom of page